روش بافت: روشی در آموزش زبان مادری به کودک مهاجر
روش های متنوعی برای پرورش یک کودک دو زبانه توسط زبان شناسان معرفی شده است. در مطالب قبل به دو روش یک والد- یک زبان و روش MLAH اشاره کردیم. این دو روش جز روش های بسیار پر طرفدار در میان مهاجران است. اما روش های متنوع دیگری هم برای دو زبانه شدن کودک مهاجر وجود دارد که در ادامه به معرفی روش بافت و مزایا و معایب آن می پردازیم.
روش بافت و یا زمان و مکان:
روش بافت مستلزم آن است که از هر زبان در یک بافت یا وضعیت متفاوت استفاده شود. در واقع استفاده از زبان به جایی که در آن هستید و کسی که کنار شما است بستگی دارد. برای مثال، اگر اعضای خانواده یا دوستان شما تنها به یک زبان خاص صحبت می کنند، در کنار آنها به زبانی مکالمه خواهید کرد که همه قادر به درک آن هستید. در روش بافت ممکن است خانواده به بازار بروند و در یک ساعت چندین بار بین زبان های مختلف تغییر موقعیت دهند. برای مثال در صحبت با فروشنده خارجی به زبان دوم و در گفتگو با یک دوست خانوادگی که در راه با او برخورد کرده اند به زبان مادری صحبت کنند.
راهی دیگر برای استفاده از روش بافت این است که خانواده در تمام روزها به یک زبان خاص صحبت می کنند، اما یک روز خاص یا یک ساعت خاص در روز را برای صحبت به یک زبان دیگر تعیین می کنند. بسیاری از خانواده های مهاجر این روش را انتخاب می کنند تا فرزندشان با یک زبان تماس بیشتری داشته باشد.
خانواده هایی که از روش بافت استفاده می کنند، معمولا در طول روز از زبان های مختلفی برای صحبت با یکدیگر استفاده می کنند.
مزایا:
- کودک، شما به سرعت خواهد آموخت که با چه کسی و در کجا به چه زبانی صحبت کند. وی متوجه خواهد شد که در موقعیت های مختلف به زبان های مختلفی صحبت می کند.
- دیگران از مکالمه های ما جدا نمی شوند زیرا با توجه به فرد پیش رو زبان مکالمه خود را تغییر می دهیم.
معایب:
- واقعا هیچ نوع ثباتی در روش بافت وجود ندارد و می تواند موجب سردرگمی و بروز خطا در گفتار کودک شود.
- کودک مهاجر ممکن است یک زبان را به دیگری بیشتر ترجیح دهد و در این صورت زبان دوم ورودی کمتری دریافت می کند.
پرورش کودک دو زبانه کار دشواری است و مستلزم پشتکار و صبر زیاد است. هر روشی را که برای خانواده خود مناسب تشخیص دادید، فراموش نکنید که ثبات در ارائه ورودی و تبعیت از قانون های خانه فاکتور اصلی موفقیت است.
مایل به ثبت دیدگاه هستید؟